حسین مسرّتگویا برخی ذاتاً پژوهشگر به دنیا می آیند . هرچند سخنِ درستی نیست، امّا برخی از پژوهشگران کوشا و توانا مانند:
استاد ایرج افشار ،استاد مرتضی فرهادی، استاد ابوالقاسم انجوی شیرازی و استاد محمّدسعید
جانب اللّهی را که می بینید، به این سخن می رسید .آنان چنان روشمند، زیبا و استادانه به کار می پردازند که انگار از خُردی زیر دست استادی زبر دست، کرشمه های کار پژوهش را فرا گرفته اند. سال هاست که استاد جانب اللّهی بی هیچ چشمم داشتی ، فقط از روی عشق و علاقه به زاد و بوم و
فرهنگ خود، خالصانه به پژوهش و گردآوری در فرهنگ و آیین های کهن دیار
میبد که سر به آبشخور چندین هزارساله دارد، سرگرم است و آن ها را به آسانی در دسترس همگان می گذارد، گواه این سخن، ایجاد چند وبلاگ ، کانال و گروه در فضای مجازی در زمینۀ انسان شناسی و مردم شناسی دیار میبد است. یادم می آید سال 1384 که وبلاگ «کاریز یزد» را راه اندازی کردم و در آن به بازنشر مطالبم می پرداختم ، دوستی از راه خیرخواهی گفت: گفتارهای خود را که در وبلاگ می گذاری، برخی به آسانی متن آن را برمی دارند و به نام خود در جایی درج می کنند و یا دانشجویان حاضرخور که اکنون همه به «کپی، پیست» روی آورده اند، آن را به استاد ارائه می دهند . گفتم: مگر هدف ما نشر فرهنگ نیست؟ چرا به دلیل آن چند نفر، این کاررا تعطیل کنیم . وقتی به پژوهش های جامع استاد جانب اللّهی در گروه های تلگرامی و بلاگ های: «قصّه بچّه های میبد»، «انسان شناسی یزد»، «میبد شناسی»،«هزار نکته مردم شناسی از هزارنقطۀ ایران»،«قنات شناسی» می نگرم و این همه پژوهش را می بینم ،به این نکته پی می برم که مطالب من در برابر انبوه مطالب استاد و گذشت او، هیچ است .هربار که دفتری از کتاب های «چهل گفتار در مردم شناس کاریز یزد...
ادامه مطلبما را در سایت کاریز یزد دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : karizyazda بازدید : 12 تاريخ : دوشنبه 3 ارديبهشت 1403 ساعت: 12:37