کاریز یزد

حسین مسرّتنام شمس‌الدین آل‌احمد، نویسنده و محقق ایرانی با نام برادرش جلال آل‌احمد گره خورده و شاید کمتر درباره‌ خودش و خدماتش بدانیم. شمس که ۱۴ آذر سال ۱۳۸۹ از این جهان کوچید، علاوه بر نویسندگی و پژوهش، از اعضای ستاد انقلاب فرهنگی بود و نیز همه عمر به عنوان دبیر آموزش و‌ پرورش فعالیت کرده بود. اما دوستی من با زنده یاد شمس آل احمد، به دهه ۶۰ باز می‌گردد، در آن دهه ما به صورت ارسال نامه با یکدیگر ارتباط داشتیم و پس از آن هر زمانی که از یزد به تهران می‌رفتم، با ایشان دیداری در منزلشان حوالی خیابان وصال داشتم و ایشان هر بار که به منزلشان می‌رفتم و به شمس شیرینی یزدی هدیه می‌دادم، یک کتابی به من هدیه می‌دادند. ایشان هم به شوخی در صفحه اول کتاب می‌نوشتند: «این کتاب در وجه پشمک حسین مسرت!». یکی از آثار ماندگار شمس آل احمد، طوطی نامه و سفر روس است که با زنده یاد جلال آل احمد منتشر کردند.اخیرا نیز متنی توسط آقای سید محمدعلی گلاب‌زاده منتشر شده، به نام سفر به کرمان و یزد از یادداشت‌هایشان منتشر شده است. او انسانی درویش و عارف بود.زنده یاد شمس آل احمد به غیر از علاقه برروی متون ادبی، سفرنامه‌ها، کتاب‌هایی در وصف برادرش (جلال آل احمد) به موضوع جالب دیگر عشق می‌ورزید. کاری که بنده به ایشان کمک می‌کردم تا زمانی که شمس آل احمد زنده بود، او علاقه عجیبی به ادبیات راننده‌ها داشت (به اصطلاح ماشین نوشته‌ها!) او متن‌هایی که پشت ماشین‌های سنگین و باری و اتوبوس‌ها نوشته می شد، یادداشت و جمع آوری می‌کرد. هر زمان که به تهران می‌آمدم من نیز به سفارش ایشان در طول مسیر نوشته‌های پشت وانت ها، اتوبوس ها را می‌خواندم و یادداشت می‌کردم تا به آقای آل احمد بدهم. متاسفانه عمر ایشان وفا نکرد و این اثر برای ماشی, ...ادامه مطلب

حسین مسرّتسید احمد وکیلیان در26 بهمن 1326 در شیراز به دنیا آمد. تحصیلات را تا پایان دبیرستان در آن شهر گذراند و سپس راهی تهران شد و در بیست سالگی (1346ش) به استخدام بخش فرهنگ مردم رادیو ایران به سرپرستی استاد سید اب‍وال‍ق‍اس‍م‌‏‫ ان‍ج‍وی‌ ش‍ی‍رازی‌‏‫ «نجوا» (۱۳۰۰ - ۱۳۷۲ش) درآمد.وی از شاگردان ، دستیاران و یاران با وفای فرهنگ پژوه نامدار استاد ان‍ج‍وی‌ ش‍ی‍رازی‌‏‫ در مرکز فرهنگ مردم رادیو ایران بود و در طول 24 سال همکاری با هم، آثار گرانمایه ای را گردآوری ، ساماندهی و چاپ کردند و هر چهارشنبه ها مردم دوستدار فرهنگ ایران را به پای رادیو و برنامۀ فرهنگ مردم می نشاندند. به کوشش وی جشنواره های شاهنامه خوانی در توس خراسان که دستاورد سفرهای فراوان او به گوشه و کنار ایران بود برگزار شد. او سفرهایی بسیار به سراسر ایران کرد و از هر فرهنگی خوشه ای چید و تا پایان عمر دلبستگی اش به فرهنگ مردم کم نشد. وی کارشناس ارشد در رشتۀ فرهنگ و زبان‌های باستان بود و چندسالی هم استادی رشتۀ فرهنگ مردم در دانشکدۀ صدا و سیما وحوزۀ هنری تهران بر دوش داشت.با اینکه کار در رادیو را بسیار دوست داشت، زود خودش را در حدود سال 1367 بازنشسته کرد تا بهتر و بیشتر بتواند به زمینه های مورد علاقه اش به ویژه قصّه خوانی ، قصّه نویسی و داستان های عامیانه بپردازد. تا اینکه در سال 1998 م تنها عضو ایرانی انجمن قصه شناسی جهان شد و در همایش های گوناگون آن سخنرانی کرد و گفتارهای بسیاری در این زمینه نوشت . وی با ایران‌شناسان خارجی مانند «اُلریش مارزلُف» آلمانی و «شین تاکه‌هارا» ژاپنی همکاری نزدیک داشت و آثار مشترکی منتشر کرد . وکیلیان در سال 1998 م از سوی بنگاه DAAD برای بهره وری از فرصت مطالعاتی در زمینه پژوهش های فرهنگ مردم به , ...ادامه مطلب