کاریز یزد

حسین مسرّتعارف قزوینی و شاعران زمانه اش : مهدی نورمحمّدی، تهران: علمی، 1400، وزیری، 520 ص، مصوّر.پیآیند گردآوری و چاپ کتاب های : اخبار عارف قزوینی در مطبوعات از دورۀ قاجار تا عصر حاضر ؛ خاطرات عارف قزوینی ؛ عارف موسیقی دان ؛ و نامه های عارف قزوینی که در سال های گذشته از سوی نویسندۀ کوشای قزوین، مهدی نورمحمّدی در دسترس پژوهندگان به ویژه عارف پژوهان قرار گرفته بود . این بار کتاب عارف قزوینی و شاعران زمانه اش در پیشخوان کتابفروشی ها و در دید اهل قلم و ادب جای گرفت و جوینده ای به مانند من که سال ها در پی ردّ نام فرّخی یزدی در کتاب ها و مطبوعات می گردد و پیوسته این پرسش پیش رویم بود که چرا در آثار دو سخنور نامی عصر مشروطه یعنی میرزادۀ عشقی و عارف قزوینی نامی از فرّخی نیست . این بار که این عنوان این کتاب را دیدم گفتم شاید نشانی بیابم، ولی بازهم ناکام برگشتم. چنانکه نورمحمّدی هم به درستی در دیباچۀ این کتاب نوشته است : « با توجّه به اینکه برخی اشعار ، نوشته ها و غزلیّات عارف در روزنامۀ طوفان [به مدیریّت فرّخی یزدی] به چاپ رسیده و فرّخی در این نوشته ها با احترام فراوان از عارف یاد کرده، تردیدی نیست بین وی و عارف نیز روابط دوستی برقرار بوده است که در این خصوص مستندات چندانی وجود ندارد.»(ص 13) این کاستی در خاطرات و نامه های عارف هم دیده می شود. به هر روی کتاب نامبرده که دستاورد پژوهش های نویسنده از درون کتاب ها به ویژه مطبوعات عصر مشروطه و پهلوی نخست است ، به چگونگی پیوند ، رنجش و گسست عارف یکی از نازکدل ترین سخنوران معاصر می پردازد که گاه با اندک چیزی از سخنوری دلخور شده و پیوندش را گسسته است و با برخی مانند میرزادۀ عشقی و واعظ قزوینی تا پایان زندگی پیوندی ناگسستنی داشته است. ولی ر, ...ادامه مطلب